خوبی؟

وقتی از من می پرسند خوبی؟ نمی گم نه حالم خوب نیست...
میگم خدا را هزار مرتبه شکر عالی ام...اما در واقع از درون منقلبم ، ملتهبم
 اینجوری دیگه مجال نمیدم سئوال بعدی را بپرسند...
 آخه عقیده دارم حس تنهایی مطلق ، بهتر از  حرف زدن با خیلی از آدمهاست
اما وقتی میگم نه زیاد خوب نیستم...حالم تعریفی نداره...
حس ترحم ها ، دلسوزی های الکی ، حرفهای نامربوط و نسنجیده  ، قضاوت ها ، دخالت های بیجا، نظرات مزخرف  پیرامون من و زندگی من شروع می شه...
نمیدونم چقدر  با حرف من موافقید؟
علی مومنی