کمی تا قسمتی ابری

کمی تا قسمتی ابری
لطفا به قبای کسی بر نخورد...


مانده ام من در عجب دلهایمان چون صاف نیست
گویمت شعری اگر بد ذات این اطراف نیست
صحبت از گیسوی مشگین ، چشم شهلا ، قد سرو
گشته بی معنا و جز توصیف بند ناف نیست
صبحگاهان عاشقند و ظهر در پیوند و شب
هر چه از معشوقه می گویند جز یک لاف نیست
با لبش ذکر خدا و در دلش ذکری دگر
من چه دانم دل که چون ، یک شیشه شفاف نیست
حاجیان هر ساله مشغول طواف کعبه اند
پول بیصاحب به جیب اجنبی، انصاف نیست
هر که سر در لاک خود ،با خویش نجوا می کند
در صدای کودکانه ، عمو زنجیر باف نیست
واعظان در پای منبر ، وعظ می گویند و لیک
هیچ کس در پای منبر ، یا در آن اطراف نیست
بر سر منبر، سخنها می رود از روسری
سر جهنم ، پوششی حتی به روی ن...ا...ف نیست
تکه تکه ، پاره پاره ، گشته اند شلوارها
گوئیا قحطی شده ،اینجا دگر الیاف نیست
عاقدان در صبح عقد و شام در ورد طلاق
این سکانس حتی به فیلم سرژ و مخملباف نیست
دکترا دارد طرف ، یک روز هم در مدرسه
رنگ نیمکت را ندیده ، این که دیگر لاف نیست
منتهی مطلب شده آقا رئیس شعبه ای
وه  چه گویم ،  در حد شاگرد جاجیم باف نیست
گوشه ای دیگر جوانی گشته از هر دیده کور
پشت کنکور ادب ،خوابیده چون، حراف نیست
آن یکی آورده با خود از دل تاریخ صد
یا هزاران سهمیه ، گوید که این اجحاف نیست
دختران حوری از درد نداری مانده اند
چون جهاز از ترکیه ، مانند قالیباف نیست
سفره ی مردم تهی از نان و مانده خون دل
کلب آقا زادگان را جز کباب ، انصاف نیست
راستی که جنگل مولاست این دنیای دون
چون مسلمانی، بجز در پشت کوه قاف نیست
ما که علافیم و هر دم می سرائیم یک غزل
خوش به حال آنکه در این مملکت علاف نیست
ع .مومنی