وفات حضرت خدیجه

سر ما و قدم تو هر دو یکسان، یا خدیجه
لایقم ، نالایقم ، بنما تو احسان، یا خدیجه
مادرم زهرا به دامانت نهاده سر ، ولیکن
من که باشم تا کنم جانم به قربان ، یا خدیجه
فاطمه بر سر زنان امروز وا اما بگوید
  با دلی زار و ،  دو چشم گوهر افشان ، یا  خدیجه
در عوض پهلوی زهرا را نمیدانم چرا تو
کرده ای  با اشگ چشمت  بوسه باران، یا خدیجه
من نمیدانم به گوش دختر ت زهرا چه خواندی
سینه اش مانند آتش گشته سوزان ، یا خدیجه
به گمان از میخ در گفتی ، چنین می سوزد امشب
یا ز رازی مانده اندر سینه پنهان  ، یا خدیجه
از چه میگفتی به پیغمبر ، در آغوشش بگیرد
یا نماید دخترش را غرق احسان  ، یا خدیجه
حتما از کرببلا گفتی و یا از شیب گودال
یا که از یک حنجر و از تیغ بران ، یا خدیجه
یا که نه از پیکری گفتی ، که گشته اربعا اربا
یا که نه از سینه ای بشکسته از سم سواران ، یا خدیجه
یا که نه از طفلکی معصوم و خرد و بی پناهی
از بیابانی و از خار مغیلان ، یا خدیجه
از دری آتش گرفته ، سینه ای مجروح و خسته
کوچه های  تنگی و یک طفل گریان ، یا خدیجه
یا خدیجه ظلم این نامردمان پایان ندارد
رفتی و راحت شدی از درد اینسان یا خدیجه
قصه های کربلا تکرار گشته بارها
روی نیزه رفته صدها بار قرآن ، یا خدیجه
گرچه با زهرا تو گفتی از گلوهای بریده
حال هم خون می چکد از نایها، مانند باران، یا خدیجه
گرچه آن نامردمان با ملک ری سرها، بریدند
می برند اینک هنوزم حنجر این سربداران، یا خدیجه
من فدای سینه مجروح زهرای عزیزت
کن دعا شش گوشه را ، گیرم به دامان  یا خدیجه

سروده علی مومنی