این چند بیت را در وصف دهستان اسکندری ، زادگاه زیبای مادریم سروده ام....
اگر خوانی فریدن را امیری
بود اسکندری ، زرین کلاهش
و یا همچون عروسی نیم خفتست
که صدها غمزه دارد در نگاهش
مسیحا دم بود ، اردیبهشتش
که جان بخشد، نسیم گاهگاهش
هنر پرور ، فهیم و مهربان است
هرآن کس باشد اینجا ، زادگاهش
چو دنیا را ببخشایند بر من
به دنیائی نبخشم ، پر کاهش
وگر دشمن نماید گوشه چشمی
خداوندا ، بگردانی تباهش
هرآن کس پا نهد در این ولایت
بود دست خدا ، پشت و پناهش
ع.مومنی
