تک بیتی۳

جایی زگوشه دلم درد می کند

انگار همانجاست که تو پا گذاشته ای

علی مومنی

هجر ان

هجر گل را بین  که بلبل را پریشان می کند

داغ را ، در سینه ی یعقوب کنعان می کند

آنکه از سوز  فراقی همچو لاله ،  سوخته ست

تا سحر گاهان چو شمعی ،اشگباران می کند

وه چه دانی هجر گل ، با بلبل عاشق چه کرد؟!

هر دل شوریده ای را ، بس پریشان می کند

خانه دل را اگر طوفان بگیرد سخت نیست

داغ همچون لاله ای ، دل را پریشان می کند

سروده علی مومنی
اردیبهشت ۱۴۰۲

عاشقی

عاشقی
بلبلی از هجر گل ، نالید و‌ گفت
تا به کی یارب، بسوزم از فراق
آنطرف تر ، غنچه ی سرخ گلی
تا شنید این شکوه را ، با اشتیاق
همچو دلبر ، غنچه لب ، باز کرد
نعره زد مستانه ، بلبل ، از فراق
بلبل شوریده حال بی نوا
پر گشود و بال زد ، با درد و داغ
شادمان ، بر شاخه ی آن گل نشست
ای دریغا  ، از قضای اتفاق
سینه اش را ، خار جانسوزی درید
ناله ای سر داد ، اندر گوشه باغ
خون بلبل ، غنچه را رنگین نمود
وز دلش خون می جهید از انشقاق
گفت آن خار سیه دل ، این سخن
عاشقی را درد باید ، زین سیاق

سروده علی مومنی اردیبهشت ماه ۱۴۰۲