شعر ترکی قونشه لار...به زبان شیرین مردم دهستان اسکندری

 

بو گون اورگیم چوخ دولوب قونشه لار

قدیم لره چوخ تنگ اولوب ،قونشه لار

مهر و وفا لار ،اورکدن سیری لیب

بیر آت تکین که  آفساره غیری لیب

آدام لوخ دان ، فقط بیر آده قالوب

اکیل ممیش یردیر که، ساده قالوب

آداملوق معنی سه ، فقط پول الوب

یوخ سوز آدام خلق گزونه غول اولوب

خلاصه...

اورک توتولده ، یاش گزلردن آخده

قطره قطره یاواش، گزلردن آخده

بو حالونان ، کوچه لره دولاندوم

اوشاخلوقوم، خاطره سینه ،یاندوم

یاواش یاواش، چات دوم خرمن یرینه

باخدوم ازونونا، باخدوم انینه

هریانونا باخدوم گوردوم ساخت اولوب

آجور دوزولوب، یر یکنواخت اولوب

یادا سالدوم بو خرمن ده قدیم لر

بیر دنه داش تاپولمازده او گن نر

یای آی دوله بوخدا ، دوله یونجا لار

کوپا کوپا ، سامان نار و آرپالار

تا یونجالار خرمن نره دوشرده

سیجاق لوخ دان، آدام جانه بیشرده

مال لاره یازدان، اوه چات دوراردوخ

خرمنه گت مگه، بیز ایپ قیراردوخ

خرمن نرده،  قلعه قلعه اویناردوخ

بیربیرینه تپی گینن ، ووراردوخ

بو دنیادان انگار ، غافل اولاردوخ

یادا سالدوم مال لار ،یازدان گلنده

داقدا کلگه ، بیر بیرینه دگنده

آروات لار مال لاره  بوتون ساقارده

داوارلاره یر لرینه ، سالارده

 چوبان ،داوارلارونه، گتیررده

گری بی رین نن ، بیر قوزه ایترده

بیره گلرده قاپویه چالارده

داوارلارون آمارونه آلارده

دیرده بیزدن بیر داوار گلمییب

معلوم دگیل، غریب گدیب بیل مییب

بیره سیزه غریب قوزه گل می ییب

او وقت لر که یالان پالان یوخوده

آدام لاره ، درده سالان ، یوخوده

داوار تا بیر یره غریب گدرده

اونه تاپان، تز یسینه وررده

ننه لریمیز سد لره ساقانه

دولدورادولار بیر یکه غازانه

بیر قونشوینان وریم آلوم الرده

سد و قاتوقه ، بیر اوه دوزرده

اونا دیرده لر او وقت دنگیشیک

سد گتیرنه چکرده لر کشیک

راسته راسته  هارا گت ده  او گن نر

نه قدر گزوموزه گدیپ، توتون نر

نه قدر ،او نه نه با با لار، اولوب لر

بو دنیادان ،او دونیاها  کوچوب لر

بو دنیا هچ کسه ، قالان اولماده

اولوم ایتیم لر ،که یالان اولماده

رحمت اولسون او بابا لار ننه لر

یادا سالان، قان گزلریندن الر

راسته راسته، اون گون نر پس ، نیج اولده

انگار قدیم لر او قدیم ده اولده

هارا گت ده لر  ، مهربان ننه لر

راسته نولده چروک یاپان ننه لر

یادوم دا دور ، سحر که گن چالارده

ننم گدرده، تندیره قالارده

گن چالماموش صد تا چرک یاپارده

چرک لرین  ایسه کنده دولارده

آدام چروک لر ایسندن اولرده

راسته راسته ،که او گونر، نولده لر

آنگار بویوک ننم تکین ، اولده لر

او گون نره، هنوز که وار، یانارم

ننه لره یادا سال لام ، آغلارام

خلاصه من اوگون کنده دولاندوم

سو الدوم و  کوچلره جالاندوم

او لحظه که کوچه لره گزیردیم

گز لریمنن، الک تکین الیردیم

گزوم دوشده بیر کنج دا بیر مکانا

سیزی اورگیزده، آپاروم او یانا

بیر دوکان که اونون تکین یوخوده

مشتریسه ، باش توکونن چوخوده

دوکاندارون آدویده حاج فتح الله

ارزشینه فقط بیلرده آلله

دوکانه واروده دالان ایچنده

هر نه ایس ده دی فراوان ، ایچینده

رحمت اولسون،...

دوکانه بیر ایسه خاصی وررده

دوکان ایسه ، بیر دنیا ها دگرده

انگار الله ایس سه اوردان گلرده

هر کسین بورنونا او ایس دگرده

روحه ،آسمان نارا ،پرواز الرده

یده آسمانون سقفینه دلرده

حاج فتح الله دوکانه چوخ گزرده

ولی دلیل وارویده  و حکایت

هچ کس یوخویده ،حجه دن ،شکایت

حج فتح الله ازون نن نور یاقارده

هرکس که اونون ازونه ،باخارده

ال له نفر  ،اوردان، بیر زاد آلارده

ایگرمی سه ،وره جکه قالارده

دیرده حج فتح الله،خرجیم چوخدور

یاز دفتره ، فعلا جبیم ده یوخدور

خرمن اوسته ، گلنده من  ،گتیر رم

بوقدالاره بیچنده، پوله ور رم

رحمت اولسون ،دفترینه آچارده

بیر گوشیه ،آد لارونه یازارده

دفترینده بوش یر داها قالمازده

گوزونه آرواد ازونه سالمازده

بیر وقت گوری، بش ییل اون نان گچرده

کیشه مین بار بوقداسونه بیچرده

بش ییل دن سونقورا آرواد گلرده

حاج فتح الله حسابونه وررده

رحمت اولسون ، نور یاقسون مزارونا

آلله ورسین خیر ،او کس و کارونا

الان داها اوجور آدام نسله یوخ

میوه تکین دیر، که غیره فصله، یوخ

راسته راسته او آدام لار نولده لار

قدیم تکین قدیم لرده اولده لار

رحمت لیگ ده، که روح لاره شاد اولسون

دیره لره، او لره ،آباد اولسون            چورک یین  سیزده جانوز ساق اولسون

ایکه دنیادا اوزیوز، آق السون

 

سروده :علی مومنی

مردادماه سال 1401

 

 

 

 

 

 

 

          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          

















 

 

 

 

سخنان بزرگان...

 

این یک اصل غیر قابل تردید است کسانی که دائما از شرافت حرف می زنند بوئی از آن نبرده اند---
****
آیا می شود در زیر آب گریه کرد
****
مرد بزرگ کسی است که در سینه خود قلبی کودکانه داشته باشد
****
همه نمی توانند قهرمان باشند
برخی باید کنار خیابان بنشینند و قهرمانان را تشویق کنند
****
نگرانی هرگز از غصه فردا چیزی نمی کاهد بلکه فقط شادی امروز را از بین می برد
****
افتاده باش اما نه از دماغ فیل
****
افتادن در گل و لای ننگ نیست
ننگ آن است که در آنجا بمانی
****
سعادت دیگران بخش مهمی از خوشبختی ماست
****
سرنوشت تو مشتمونه
روی پیشونیمون نیست
****
انسان موجود عجیبی است اگر به او بگوئید در آسمان خدا یکصد میلیارد و نهصد و نود و نه ستاره وجود دارد بی چون و چرا می پذیرد
اما اگر در پارکی ببیند روی نیمکتی نوشته اند رنگی نشوید فورا انگشت خود را به نیمکت میکشد تا مطمئن شود
****
مردم اغلب تنهایند زیرا به جای پل دیوار می سازند
****
تا عاقلان راهی برای خندیدن بیابند
دیوانگان هزار بار خندیده اند
****
زندگی مثل شطرنجه
اگر بازی نکنی می گن بلد نیست
اگه بد بازی کنی می بازی
اما اگه خوب بازی کنی همه میخوان شکستت بدن
****
وقتی کسی به تو گفت از ته دل دوستت دارم مواظب باش
چون هنوز جایی در بالای دلش برای دیگران هست
****
با فقیرترین افراد چنان با احترام روبرو شو که گویی در مقابل سلطان هستی
****
جان فدا کردن برای دوست چندان مشگل نیست
پیدا کردن دوستی که ارزش جان فدا کردن را داشته باشد مشگل است
****
اگر درخت خرما هستی باید سنگهایی را که به طرفت می اندازند تحمل کنی
****
برای پرواز نباید اضافه وزن داشت
****
پرواز بادبادک تنها به یاری باد مخالف است
****
با کوچ ماسه ها ویرانی کوهها آغاز می شود
****
رنج و انسان دوقلویند جدا ناشدنی
****
وقتی دلت سوخت مواظب باش دودش به چشم کسی نرود
****
برای پرش های بلند نیاز است چند گامی پس رویم
****
گاهی وقتها از نردبان بالا می رویم تا دستان خدا را بگیریم
غافل از اینکه خدا پائین ایستاده و نردبان را گرفته است تا ما نیفتیم
****
یک آموزگار خام می تواند مدتها شاگردانش را سرگردان کند
****
یک عمر اشتباه کردن بسیار مفیدتر از یک عمر باطل نشستن است
****
تمام افکار خود را روی کاری که دارید انجام می دهید متمرکز کنید
پرتوهای خورشید تا متمرکز نشوند نمی سوزانند
****
تملق غذای ابلهان است
****
زندگی انسان مانند شبنمی است که از برگ گلی می لغزد و فرو می چکد
****
بزرگترین کارخانه نابودی توانمندیها ،آئین آموزشی نادرست است
****
انسان ترکیب عجیبی است و در عین ناچیزی خود را برتر از همه می شمارد
****
اهل دل دو خصوصیت دارند
دل سخن پذیر و سخن دل پذیر
****
هر چه به ذات انسانها بیشتر پی می برم به سگها بیشتر احترام می گذارم

گرد آوری: علی مومنی

فروپاشی آدمیت

آه ای حضرت آدم
کجای این آدمیت به تو می مانست که ما را با تو عجین کرده اند
این فرو پاشی آدمیت کجا ، و آن نیمچه گناهی که از بهشتت راند کجا
آه ای حضرت آدم دیگر آدمیت فلسفه زندگی کردن نیست،
آه ای آدمها  من ...تو...ما...همه مسخ شده ایم با شکلی ماندگار
ع.مومنی مرداد ماه 1401

کوچه های خاطرات

از کوچه های قدیمی خاطراتت که می گذری حتما دستمالی همراه داشته باش
می دانم به سختی خواهی گریست
ع.مومنی

شعر ترکی ایلدیزلر

آرامودوم دریا تکین، سز لر منه آغلات دو لار
باخدوم سنی رخساریه ، گزلر منه آغلات دو لار
گز سالموشام ، من یول لارا
شاید اولا سن نن اثر
جز توز و ترپاق گورمدیم
توز لار منه آغلات دو لار
گلده بهار و گلمدی ، ای گلعذارم گلمدی
یاز گچده ، عمروم گچده ،
پائیزلر منه آغلات دو لار
ازبس اوتوردوم یارگجه،باخدوم او قاب عکسیه
بو ناله و بو آه جانسوزلار منه آغلات دولار
سایدوم گجه ایلدیز لره،من یاده سالدوم گزلره
باخدوم بو آسمانه، تا ایلدیزلر منه آغلات دولار
من دردیمه ، من داغیمه،آچدوم ددیم پروانیه
پروانه لر که یانده ، پی سوز لر منه آغلات دولار
سروده: ع. مومنی

تک بیتی2

مانده بودم اشگ را در دیده چون پنهان کنم

از میان تکه ابری ناگهان باران گرفت

تک بیتی

آنچه کردید گذر کرد همه از سر ما
قصه آنست که ما از حقمان نگذشتیم

خداحافظ ای جوانی من

خداحافظ ای جوانی من....

خداحافظ ای جوانی من ،  زندگانی من ، ای همه امیدم
خداحافظ ای که من همه جا ، در پی گذرت ، جز تو را ندیدم
خداحافظ ای جوانی من ، ای که چون مرغی ، از قفس تو زدی پر
خداحافظ ای که مانده در ، این قفس ازتو ، بال و پری دیگر
تو را من با ، اینهمه آهم ، درد جانکاهم ، می زنم ناله ، تا سحری دیگر
خداحافظ ای جوانی من ، نغمه خوانی من ، رو به پایان است
گذشتی تو ، چون سواری که، از گلستان ، سوی بیابان است
سرابی بودی نمی دانم ، حبابی بودی نمی دانم ، چو خوابی بودی نمی دانم
دیگر ندارم ،حتی نشان از ، عهد شبابم
گفتم بیاید ، یکبار دیگر ، شاید بخوابم
خداحافظ ای جوانی من ، شادمانی من ، روح و ریحانم
بیاد تو ، حلقه ی اشگی ، می شود پیدا ،
زیر مژگانم
خداحافظ ای جوانی من...زندگانی من..
سروده ع. مومنی

ای ماه من، ای شاه من

ای ماه من ، ای شاه من....

ای ماه من ، ای شاه من ، والاترین همراه من
تا کی برنجانی مرا ، یا سد شوی در راه من
ای ماه من ، ای میر من ، ای عشق عالمگیر من
تاکی گذاری پای را ، روی دل گمراه من
مستی ز تو دارم ولی، مست از می انگور نه ،
ساغر توئی، مستی توئی، ای باده گهگاه من
گریه شده سهم دلم، ای بی خیال از گریه ام
ترسم نیفشانی تو اشگ ،حتی که روزی آمدی ،بر سنگ آرمگاه من
ای باده ام ، ای ساغرم ، از هجر ، چون مو لاغرم
از تو فقط رفتن ولی ، من ماندم و تنها دل تنگه حقیقت خواه من
ای ماه من ، ای پیر من ، ای مونس شبهای تار و لحظه دلگیر من
دست من و دامان تو ،ای کعبه دلخواه من
ای ماه من، ای یار من ، ای شمع شام تار من ،  تو رفتی و من ماندم و این اشگ ژاله بار من
کعبه توئی ، قبله توئی ،در این ستایشگاه من
من ماندم  و دیوانگی ، با یک جهان بیگانگی
تو رفتی و مغرور تر ، من ماندم و مجنون تر ، با این دل خودخواه من
ای ماه من ، ای ناز من
بال و پر پرواز من،پایان من، آغاز من
ای در گلو آواز من
بنشین و بنشان یک دمی ،درد دل جانکاه من
ای ماه من ای شاه من ، باران تر از باران توئی ، طوفان تر از طوفان توئی ، آتشفشانی در من و سوزنده و جوشان توئی ،
سیلاب اسفندماه من

سروده ع. مومنی  12 اردیبهشت 1401

وفات حضرت خدیجه

سر ما و قدم تو هر دو یکسان، یا خدیجه
لایقم ، نالایقم ، بنما تو احسان، یا خدیجه
مادرم زهرا به دامانت نهاده سر ، ولیکن
من که باشم تا کنم جانم به قربان ، یا خدیجه
فاطمه بر سر زنان امروز وا اما بگوید
  با دلی زار و ،  دو چشم گوهر افشان ، یا  خدیجه
در عوض پهلوی زهرا را نمیدانم چرا تو
کرده ای  با اشگ چشمت  بوسه باران، یا خدیجه
من نمیدانم به گوش دختر ت زهرا چه خواندی
سینه اش مانند آتش گشته سوزان ، یا خدیجه
به گمان از میخ در گفتی ، چنین می سوزد امشب
یا ز رازی مانده اندر سینه پنهان  ، یا خدیجه
از چه میگفتی به پیغمبر ، در آغوشش بگیرد
یا نماید دخترش را غرق احسان  ، یا خدیجه
حتما از کرببلا گفتی و یا از شیب گودال
یا که از یک حنجر و از تیغ بران ، یا خدیجه
یا که نه از پیکری گفتی ، که گشته اربعا اربا
یا که نه از سینه ای بشکسته از سم سواران ، یا خدیجه
یا که نه از طفلکی معصوم و خرد و بی پناهی
از بیابانی و از خار مغیلان ، یا خدیجه
از دری آتش گرفته ، سینه ای مجروح و خسته
کوچه های  تنگی و یک طفل گریان ، یا خدیجه
یا خدیجه ظلم این نامردمان پایان ندارد
رفتی و راحت شدی از درد اینسان یا خدیجه
قصه های کربلا تکرار گشته بارها
روی نیزه رفته صدها بار قرآن ، یا خدیجه
گرچه با زهرا تو گفتی از گلوهای بریده
حال هم خون می چکد از نایها، مانند باران، یا خدیجه
گرچه آن نامردمان با ملک ری سرها، بریدند
می برند اینک هنوزم حنجر این سربداران، یا خدیجه
من فدای سینه مجروح زهرای عزیزت
کن دعا شش گوشه را ، گیرم به دامان  یا خدیجه

سروده علی مومنی

دلتنگی های من...

فکر کن دستهایم خیال پرواز به سرشان بزند  پنجره یک بغل آسمان به من تعارف کند
نم باران و مشام تیزم ، عطر تنت ، مرا صدا می زند
با پاهای زنجیر شده چه کنم
............. .......... ...................................
به کسانی که دنبال من می گردند بگوئید در مه گم شده ام...
اگر پیدایم نکردید در دریا دنبالم بگردید
شاید روزی با باران برگردم
اگر باز مرا ندیدید
منتظر طوفان بمانید
.............. ..................................
در گوش های زنگ زده ام بچکان چند قطره از صدایت را...
سالهاست دلتنگ صدایت هستم
ع.مومنی

وصف زادگاهم اسکندری

این چند بیت را در وصف دهستان اسکندری ، زادگاه زیبای مادریم سروده ام....

اگر خوانی فریدن را امیری
بود اسکندری ، زرین کلاهش
و یا همچون عروسی نیم خفتست
که صدها غمزه دارد در نگاهش
مسیحا دم بود ، اردیبهشتش
که جان بخشد، نسیم گاهگاهش
هنر پرور ، فهیم و مهربان است
هرآن کس باشد اینجا ، زادگاهش
چو دنیا را ببخشایند بر من
به دنیائی نبخشم ، پر کاهش
وگر دشمن نماید گوشه چشمی
خداوندا ، بگردانی تباهش
هرآن کس پا نهد در این ولایت
بود دست خدا ، پشت و پناهش
ع.مومنی

عنوان دومین مطلب آزمایشی من

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

عنوان اولین مطلب آزمایشی من

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.