پراکنده گویی

از کوچه برون آمد و یکدم نظرم کرد

ای وای که با یک نظرش ، دربدرم کرد

 

 

دیروز ، دست من ، تو، یک لقمه نان ندادی

فردا که من بمیرم ، خیرات  پشت خیرات

امروز سینه ام را ، آماج دشنه کردی

فردا چو من  نباشم ، هیهات پشت هیهات

 

 

نگو خدا بخت را سیاه می نویسد

رنج و درد و الم و آه می نویسد

بذر بخت در دامن توست که می پاشی

برتر از آسمان بخواه ، می نویسد

علی مومنی